«Χωρίς να έχει κάνει τίποτε κακό, συνελήφθη ένα ωραίο πρωϊ»
Φρανζ Κάφκα, «Η δίκη»

Το Ισραήλ σήμερα – 62 χρόνια μετά την ίδρυσή του - η οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την πολιτική της εθνοκάθαρσης εις βάρος των Παλαιστινίων (όπως αναλυτικά αποδεικνύει ο Ισραηλινός ιστορικός Ιλαν Παππέ) συνεχίζει να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και βασικές αρχές του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου με απόλυτη ατιμωρησία.
Εξακολουθεί να διατηρεί τη μακροβιότερη στρατιωτική κατοχή στη σύγχρονη ιστορία. Εξακολουθεί να αρνείται στους Παλαιστινίους πρόσφυγες – που ξεριζώθηκαν και εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους τις τελευταίες έξι δεκαετίες – το διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμά τους στην επιστροφή στα σπίτια και στις περιουσίες τους.
Εξακολουθεί να διαπράττει εγκλήματα πολέμου, να επιβάλει ανηλεές εμπάργκο και πλήρη απομόνωση στη Λωρίδα της Γάζας, να κρατά ομήρους τους κατοίκους της και τους στερεί από τα βασικά αγαθά διαβίωσης, τρόφιμα, φάρμακα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και τα υλικά για να χτίσουν τα κατεστραμμένα σπίτια και υποδομές τους. Οι Διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις μιλούν για αποτυχία της Διεθνούς Κοινότητας και για ανθρωπιστική καταστροφή από τις μεγαλύτερες.
Εξακολουθεί επίσης να κρατά ομήρους και τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης, με το «Τοίχος» που έχει κτίσει και έχει μετατρέψει τα χωριά των Παλαιστινίων σε φυλακές. Αμέτρητα σημεία ελέγχου, ειδικές άδειες για οποιαδήποτε μετακίνηση, στρατός που «προστατεύει» τους εποίκους και επιφυλάσσει στους Παλαιστινίους συλλήψεις, απαγωγές, βασανιστήρια και πυροβολισμούς, δρόμοι ξεχωριστοί για τους εποίκους, ξεχωριστοί για τους Παλαιστίνιους, ελαιώνες οι οποίοι δίνουν ζωή και δουλειά στους ντόπιους κατοίκους και πρέπει να ξεριζωθούν για να επεκταθούν οι επικοισμοί.
Μέσα στο Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι που έχουν παραμείνει, αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίες, και αντιμετωπίζουν κατεδαφίσεις των σπιτιών τους, ρατσιστικούς νόμους όπως την απαίτηση «να ορκιστούν πίστη στο εβραϊκό κράτος» και απειλές για μαζική απέλαση με κάθε ευκαιρία.

Το δικαίωμα στον πολιτισμό

Στιγμιότυπο από το Παλαιστινιακό φεστιβάλ λογοτεχνίας, που φιλοξένησε συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο τον Μάϊο του 2009. Την πρώτη ημέραβαρειά οπλισμένοι Ισραηλινοί στρατιώτες, επικαλούμενοι «λόγους ασφαλείας» έκλεισαν το θέατρο και ανάγκασαν το κόσμο να βγει έξω.
Ενώ οι Ισραηλινοί καλλιτέχνες έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, το καλλιτεχνικό δυναμικό των Παλαιστινίων χαραμίζεται από την παράνομη κατοχή και το Απαρτχάϊντ, τις απαγορεύσεις μετακίνησης και κυκλοφορίας, τις φυλακές και τις επιθέσεις, στα στρατόπεδα προσφύγων και στην εξορία. Η πολιτιστική ζωή στην Παλαιστίνη πασχίζει για επιβίωση και ανάπτυξη κάτω από επίθεση και πολιορκία.
To 2009, σημαδεύτηκε από τρία γεγονότα που δείχνουν ότι η καταπίεση των Παλαιστινίων, εκτείνεται πολύ πιο πέρα από το Τοίχος, τα σημεία ελέγχου, τον έλεγχο των φυσικών τους πόρων και την επέκταση των εποικισμών: στοχεύει την πολιτισμική τους ταυτότητα.
Το πρώτο γεγονός, ήταν η δια νόμου απαγόρευση των εκδηλώσεων στη μνήμη της Νάκμπα. Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει «καταστροφή», αναφέρεται στην εκδίωξη των Παλαιστινίων το 1948 και τη μνήμη της τιμούν οι Παλαιστίνιοι κάθε χρόνο. Οι εκδηλώσεις διακόπηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ, που έκαναν πολυάριθμες συλλήψεις και έκλεισαν όλα τα σημεία ελέγχου για να περιορίσουν περαιτέρω τη μετακίνηση των Παλαιστινίων τη συγκεκριμένη ημέρα.
Το δεύτερο ήταν η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ από την UNESCO ως Πρωτεύουσας του Αραβικού Πολιτισμού για το έτος 2009. Ο Υπουργός ασφαλείας του Ισραήλ εξέδωσε απαγόρευση για τον εορτασμό του φεστιβάλ, δίνοντας οδηγίες στην Ισραηλινή αστυνομία να «καταστείλει οποιαδήποτε προσπάθεια να γίνουν εκδηλώσεις στην Ιερουσαλήμ και στην υπόλοιπη χώρα». Την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ, εκατοντάδες αστυνομικοί και συνοριακοί φρουροί αναπτύχθηκαν στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ και έκλεισαν τους χώρους των εκδηλώσεων.
Την ίδια εβδομάδα, η έναρξη του Παλαιστινιακού Φεστιβάλ Λογοτεχνίας, επίσης υπό την αιγίδα της UNESCO και του Βρεττανικού Συμβουλίου, που επρόκειτο να γίνει στο Παλαιστινιακό εθνικό θέατρο, συνοδεύτηκε από το κλείσιμο της αίθουσας από οπλισμένες δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ, παρά την παρουσία συγγραφέων, διεθνούς κύρους.

Το δικαίωμα στην εκπαίδευση

Φέτος η σχολική χρονιά στη Γάζα ξεκίνησε με τα σχολεία κατεστραμμένα, καθώς δεν έχει επιτραπεί η είσοδος για υλικά ανοικοδόμησης ώστε να ξαναχτιστούν τα ερείπια. Χωρίς τετράδια, βιβλία και μολύβια, καθώς και αυτά δεν επιτρέπεται να μπουν στη Γάζα λόγω του εμπάργκο.
Εκατοντάδες φοιτητές που φοιτούν στα Πανεπιστήμια της  Δυτικής Όχθης βρίσκονται υπό κράτηση ή φυλάκιση στις Ισραηλινές φυλακές, συνήθως επειδή ανήκουν σε φοιτητικές οργανώσεις.
Το τοίχος και τα σημεία ελέγχου, εμποδίζουν τους φοιτητές και τους καθηγητές να φθάσουν στις τάξεις τους, στις βιβλιοθήκες και στις εξετάσεις. Το να παρακολουθήσει κάποιος σεμινάρια στο εξωτερικό είναι κάτι ασύλληπτο και η επίσκεψη ειδικών που φέρουν ξένα διαβατήρια επιτρέπεται μόνο σποραδικά.
Από την άλλη μεριά, μέλη της Ισραηλινής ακαδημίας, διαφυλάττουν πιστά το δικαίωμά τους να κάνουν έρευνες που ενδιαφέρουν το καθεστώς και να διορίζουν πρώην αξιωματούχους του στρατού σε πανεπιστημιακές θέσεις. Το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι το Υπουργείο Άμυνας χρηματοδοτεί 55 από τα ερευνητικά του προγράμματα, και ότι η Υπηρεσία Άμυντικών Προηγμένων Ερευνών από το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών χρηματοδοτεί άλλα 9. Όλα τα πανεπιστήμια στο Ισραήλ προσφέρουν ειδικά φοιτητικά προγράμματα στο πεδίο της έρευνας για την Άμυνα.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ
ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ

Από το 1948, εκατοντάδες αποφάσεις του ΟΗΕ έχουν καταδικάσει την αποικιοκρατική πολιτική και τις διακρίσεις που εφαρμόζει το Ισραήλ ως παράνομες, και όλες οι διεθνείς προσπάθειες έχουν αποτύχει να πείσουν ή να πιέσουν το Ισραήλ να συμμορφωθεί με το ανθρωπιστικό Δίκαιο, να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και να δώσει ένα τέλος στην κατοχή και στην καταπίεση των Παλαιστινίων.
Το 2006 πάνω από 100 Παλαιστίνιοι ακαδημαϊκοί και καλλιτέχνες, κάλεσαν τους πολίτες της διεθνούς κοινότητας, να συμμετάσχουν σε μια εκστρατεία για Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Το κάλεσμα αυτό, ήρθε να προστεθεί στο κάλεσμα 170 Παλαιστινιακών οργανώσεων για το οικονομικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ, και βασίζεται στα πρότυπα της διεθνούς εκστρατείας μποϋκοτάζ που είχε προηγηθεί ενάντια στο καθεστώς Απαρτχάϊντ της Νοτίου Αφρικής.
Σ΄ αυτό το κάλεσμα, έχουν ήδη ανταποκριθεί εκατοντάδες διεθνείς προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού, μεταξύ των οποίων συγγραφείς όπως ο John Berger, η Arundhati Roy, ο Eduardo Galeano και η Alice Walker μουσικοί όπως ο Brian Eno, ο Roger Waters και ο David Burn, σκηνοθέτες όπως ο Ken Loach και ο Elia Suleiman και δημοσιογράφοι όπως η Naomi Klein καθώς και καθηγητές από όλο το φάσμα της εκπαίδευσης και ενώσεις φοιτητών σε όλο τον κόσμο.
Έφθασε η ώρα, οι άνθρωποι που εκπροσωπούν τον πολιτισμό στην Ελλάδα, με τη μακρυά και ιστορική πορεία συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό, να ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα, και να συμπαρασταθούν στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.
•    Καλούμε την ακαδημαϊκή κοινότητα σε αποχή από οποιαδήποτε συνεργασία με Ισραηλινά πανεπιστήμια ή εκπροσώπους τους στο Ισραήλ ή διεθνώς.
•    Καλούμε τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας σε αποχή από οποιαδήποτε καλλιτεχνική δραστηριότητα, συνεργασία ή εκδήλωση, στο Ισραήλ ή διεθνώς, που χρηματοδοτείται, διοργανώνεται ή πλαισιώνεται από οικονομικούς ή πολιτιστικούς φορείς του Ισραήλ.
•    Όχι στην «ωραιοποίηση» του Καθεστώτος Απαρτχάϊντ.


Δεν πιστεύω ότι ένα κράτος που διατηρεί μία κατοχή και διαπράττει
σε καθημερινή βάση εγκλήματα εναντίον πολιτών, αξίζει να προσκαλείται
σε οποιαδήποτε πολιτιστική εκδήλωση.

Aaron Shabtai, Ισραηλινός ποιητής.