Η εκλογή του Ομπάμα στις ΗΠΑ δημιούργησε ελπίδες και προσδοκίες όχι μόνο στα αραβικά καθεστώτα  αλλά και σε μια σημαντική μερίδα του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου και κυρίως μετά από τις εξαγγελίες του στο Καϊρο και στην Κωνσταντινούπολη σχετικά με το παλαιστινιακό όπου φαινόταν να έχει  διαφοροποιηθεί σημαντικά από την προηγούμενη ακροδεξιά αμερικανική κυβέρνηση.
 
Οι προσδοκίες αυτές όμως διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα. Ο Ομπάμα ανασκεύασε γρήγορα τις δηλώσεις του περί της αναγκαιότητας του παγώματος των εποικισμών σαν προϋπόθεση έναρξης των συνομιλιών και στήριξε το Ισραήλ στο αίτημα του να αναγνωριστεί από του Παλαιστινίους και όλους του Άραβες σαν Εβραϊκό κράτος. Επίσης ανέχτηκε τις απειλές του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν με την κλασσική αμερικάνικη δικαιολογία ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην άμυνά του.  

Η Έκθεση Γκολντστόουν και η επακολουθήσασα απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ απετέλεσε ιστορικό γεγονός άνευ προηγουμένου, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία του ΟΗΕ το Ισραήλ καταδικάστηκε με σαφήνεια για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Είναι τραγικό και εξωφρενικό συνάμα πολιτισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ΗΠΑ να καταψηφίζουν ή να απέχουν από την καταδικαστική απόφαση του ΟΗΕ, στέλνοντας διπλό μήνυμα, απ την μία στους Παλαιστίνιούς και στους Άραβες ότι δεν έχουν παρά να δεχτούν την κατοχή, την καταπίεση και την δολοφονική αλαζονεία του «δυνατού» Ισραήλ και  από την άλλη στο Ισραήλ ότι μπορεί να συνεχίζει το «έργο» του γιατί τελικά εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα…

Η υποκριτική στάση αυτή, στους πολιτισμένους λαούς που σέβονται την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους, που υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια τους και τα δικαιώματά τους στην ελευθερία στην ανεξαρτησία και στην αυτοδιάθεση, το μόνο που προκαλεί είναι η οργή, η αγανάκτηση και η αποφασιστικότητα να συνεχίσουν τον αγώνα τους με κάθε μέσο που διαθέτουν, με κάθε τρόπο που αυτοί επιλέγουν.

Με αυτά τα δεδομένα ολόκληρος ο Παλαιστινιακός Λαός στην πολιορκημένη Γάζα, στην Δυτική Όχθη και στους καταυλισμούς της Διασποράς είναι οι «τρομοκράτες» για έναν και μόνο λόγο: επειδή επέλεξαν δημοκρατικά κυβέρνηση που δεν άρεσε στους Ισραηλινούς και επειδή πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσουν τον δίκαιο αγώνα τους για την ελευθερία τους και την απόκτηση ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.

Στην πολιορκημένη Γάζα 1.500.000 φτωχοί Παλαιστίνιοι αργοσβήνουν μπροστά στα μισόκλειστα μάτια της Δύσης. Με το τείχος που κατασκευάζει η Αίγυπτος με χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ και Αμερικής έκλεισαν τα περισσότερα τούνελ τροφοδοσίας Στις 19 Φεβρουαρίου εξαντλήθηκε το πετρέλαιο για τις γεννήτριες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος της Γάζας ενώ από τις 10 Φεβρουαρίου έχει εξαντληθεί και το φυσικό αέριο. Οι ποσότητες τροφίμων τελειώνουν σιγά - σιγά. Συνεχίζουν να ζουν σε σκηνές πάνω από 150.000 πληθυσμός που καταστράφηκαν τα σπίτια τους στην δολοφονική επίθεση των Ισραήλ το 2008/9 και δεν μπορούν να τα ξαναχτίσουν λόγω της ισραηλινής απαγόρευσης οικοδομικών υλικών…

Στην Δυτική Όχθη οι εποικισμοί συνεχίζονται αδιάλειπτα, όπως και στην Ιερουσαλήμ όπου επίσης ο ισραηλινός στρατός διώχνει από τα σπίτια τους εκατοντάδες οικογένειες  στα οποία εγκαθίστανται Εβραίοι από την Αμερική και την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα είναι οι εβραίοι έποικοι να έχουν καταλάβει σχεδόν το 50% της  Δυτικής Όχθης καθιστώντας πια πρακτικά αδύνατον την «λύση των δύο κρατών». Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα που πρέπει να προκαλέσει οργή κάθε πολιτισμένου άνθρωπου σε αυτόν τον πλανήτη, ανεξάρτητα από θρησκεία, πολιτική και ιδεολογία.

Η δολοφονία του στελέχους της Χαμάς στο Ντουμπάϊ δεν είναι η πρώτη δολοφονία της ισραηλινής Μοσσάντ, έχουν δολοφονήσει όλα τα χρόνια της ύπαρξης της σε ξένες χώρες δεκάδες παλαιστίνιους αγωνιστές, όμως είναι η πρώτη φορά που καταφεύγουν σε δολοφονία μετά το 1993 χρησιμοποιώντας ανοιχτά δυτικά διαβατήρια εμπλέκοντας άμεσα δυτικές χώρες στην πολιτική δολοφονιών τους.  

Η αλαζονεία του Ισραήλ και το «ελεύθερο» που νοιώθει ότι έχει από τους Δυτικούς συμμάχους του, το κάνει να μην ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν οι πράξεις του. Ενώ από την μία παρουσιάζεται να ζητά ειρήνη και συνεργασία με τους άραβες γείτονες του από την άλλη η ακροδεξιά αντίληψη του για τον «θεϊκό» ρόλο του, το οδηγεί σε τέτοιες εξωφρενικές ενέργειες που φέρνουν σε δύσκολη θέση ακόμα και τους πιστότερους σύμμαχους του, τις ΗΠΑ και τη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή η μέθη της αλαζονείας  του Ισραήλ απαιτεί τον ξεσηκωμό όλης της Ανθρωπότητας πριν είναι αργά, διότι εάν πραγματοποιήσει και τις πρόσφατες απειλές του κατά του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν όπως και την επανακατάληψη της Γάζας, αυτό σημαίνει το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου, με τρομακτικές επιπτώσεις που δεν θα περιοριστούν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά θα επεκταθούν σε ολόκληρο τον κόσμο...      

Η καμπάνια «Ένα καράβι για την Γάζα» αποτελεί μια συμβολή των Ελλήνων γειτόνων μας στην Μεσόγειο στον αγώνα όλων των τίμιων ανθρώπων του κόσμου για να σπάσει η ισραηλινή πολιορκία της Γάζας και να ξαναέλθει στην επικαιρότητα η απάνθρωπη πολιτική αυτή και το δράμα του λαού μας. Η αποστολή αυτή μαζί με πλοία από άλλες χώρες, θα ξεκινήσουν στα μέσα της Άνοιξης για να πάνε στην Γάζα μεταφέροντας εκτός από την αλληλεγγύη τους και οικοδομικά υλικά και βοήθεια που τόσο χρειάζεται.

Η καμπάνια «Ένα καράβι για την Γάζα» είναι μήνυμα ελπίδας από τον ελληνικό λαό στο παλαιστινιακό λαό που αντιστέκεται και δεν υποκύπτει, ένα μήνυμα ότι δεν είναι μόνος του και ότι οι γείτονες του είναι δίπλα του. Είναι επίσης ένα μήνυμα στο Ισραήλ και στους υποστηρικτές του ότι οι λαοί παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και μπορούν να σπάσουν την πολιορκία της σιωπής, της συνενοχής και της βαρβαρότητας.

*Παλαιστίνιου αναλυτή
πρώην Επιτετραμμένου της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης