Το Ισραήλ δεν επιτρέπει στους Παλαιστινίους να εκμεταλλευτούν έναν φυσικό τους πόρο που θα αρκούσε να καλύψει πλήρως τις ενεργειακές τους ανάγκες, να κάνουν μεγάλες εξαγωγές και από τα κέρδη να ανοικοδομήσουν την καθημαγμένη Γάζα και να θέσουν τις βάσεις για ένα οικονομικά βιώσιμο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

Με όπλο τον παράνομο χερσαίο, εναέριο και θαλάσσιο αποκλεισμό που έχει επιβάλει μονομερώς στη Γάζα τα τελευταία 42 χρόνια, το Ισραήλ απαγορεύει την πρόσβαση και τη διέλευση κάθε πλεούμενου από τη θαλάσσια περιοχή και επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το παλαιστινιακό φυσικό αέριο προς δικό του όφελος.

Ολα άρχισαν το 1999, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή με πρωτοβουλία του Γιάσερ Αραφάτ υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας 25 ετών με τη βρετανική εταιρεία British Gas Group (BG), για έρευνες στα παλαιστινιακά χωρικά ύδατα.

Η κοινοπραξία

Στην κοινοπραξία συμμετείχε και η παλαιστινιακών συμφερόντων εταιρεία με έδρα την Αθήνα, CCC, με 30% και το επενδυτικό κεφάλαιο της Παλαιστινιακής Αρχής με 10%.

Το έτος 2000, τα γεωτρύπανα διάνοιξαν δύο υποθαλάσσια πηγάδια (Gas Marine 1 και 2) και ανακάλυψαν κοίτασμα φυσικού αερίου περί το 1,4 τρισ. κυβικών μέτρων αερίου, ισοδύναμου με 150 εκατ. βαρέλια πετρελαίου. Η έρευνα έδειξε ότι πιθανότατα στην ίδια περιοχή και εντός της παλαιστινιακής ζώνης κρύβονται πολύ μεγαλύτερα αποθέματα.

Ομως ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ και η εκλογική νίκη της Χαμάς στη Γάζα ανέτρεψαν τα δεδομένα. Οι Ισραηλινοί, με πρόσχημα την «τρομοκρατία» και τον αποκλεισμό της Χαμάς, άρχισαν να διαπραγματεύονται μια συμφωνία που θα επέτρεπε στο κονσόρτσιουμ να εκμεταλλευτεί το κοίτασμα, αποκλείοντας όμως τη Χαμάς από τα κέρδη.

Ούτε αυτή η συμφωνία προχώρησε, γιατί την τελευταία στιγμή ο τότε πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν ύστερα από απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο να εξαρτάται η χώρα του από το παλαιστινικό φυσικό άεριο.

Το 2006, το κονσόρτσιουμ έψαξε εναλλακτική λύση και συμφώνησε με την Αίγυπτο να συνδεθεί το παλαιστινιακό κοίτασμα με το σύστημα αγωγών της Αιγύπτου και να γίνει το Κάιρο ο αποκλειστικός αγοραστής. Ομως οι Ισραηλινοί δεν ήθελαν να επιτρέψουν μια συμφωνία που θα έδινε οικονομικούς πόρους στους πάμφτωχους Παλαιστινίους.

Τη συμφωνία τορπίλισε ο Τόνι Μπλερ, ενάντια στα συμφέροντα της βρετανικής εταιρείας και υπέρ του Ισραήλ. Ο Μπλερ πίεσε τον Μουμπάρακ και η συμφωνία ναυάγησε.

Η πρόταση του Ολμέρτ

Εν τω μεταξύ, πρωθυπουργός ανέλαβε ο Γιεχούν Ολμέρτ που δέχτηκε μεν να αγοράσει το Ισραήλ το παλαιστινιακό φυσικό αέριο, με τον όρο να διοχετευτεί όλη η ποσότητα με αγωγό σε ισραηλινό έδαφος, να περάσει εμπορικά το αέριο σε ισραηλινά χέρια και να πληρωθεί το ποσοστό κερδών (περί το ένα δισ. δολάρια) στους Παλαιστινίους.

Ομως, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα εκταμίευε ρευστό, για να μην καταλήξει στους «τρομοκράτες» της Χαμάς. Θα πλήρωνε με αγαθά και υπηρεσίες μετά από δική τους έγκριση, έλεγχο (και τιμολόγηση;). Οι όροι αυτοί θεωρήθηκαν απαράδεκτοι και τελικά, τον Δεκέμβριο του 2007, η βρετανική εταιρεία που έχει τα δικαιώματα για το φυσικό αέριο της Γάζας, αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις και το 2008 έκλεισε τα γραφεία της στο Ισραήλ.

Από τότε έγιναν κι άλλες απόπειρες διαπραγμάτευσης χωρίς αποτέλεσμα, για να ακολουθήσει ο πόλεμος στη Γάζα. Κομβικό σημείο στην ισραηλινή στρατηγική παραμένει ο αποκλεισμός της περιοχής και η πολιτική και οικονομική απομόνωση της Χαμάς, με κάθε κόστος.

Τώρα, η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να μαζέψει χρήματα από δωρεές για να ξαναχτίσει τις υποδομές που ισοπέδωσαν οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί. Κι όμως, πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που απαιτούνται για να ορθοποδήσουν οικονομικά οι Παλαιστίνιοι, κρύβονται μόλις 20 μίλια ανοιχτά της Γάζας.

Οι παλαιστίνιοι ψαράδες πληρώνουν το μάρμαρο
Ο ισραηλινός ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας έσπασε πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια από δύο ελληνικά ψαροκάικα τον Αύγουστο του 2008.

Στο ιστορικό ταξίδι που οργάνωσε το Free Gaza Movement συμμετείχαν 44 ενεργοί πολίτες από 17 χώρες, μεταξύ των οποίων και εννέα έλληνες ακτιβιστές. Από τις κεντρικές καμπάνιες αλληλεγγύης της οργάνωσης είναι και η υποστήριξη των παλαιστίνιων ψαράδων που το ισραηλινό ναυτικό τούς εμποδίζει με τη βία να ψαρέψουν ακόμη και μέσα στα χωρικά ύδατα της Γάζας, όπως προέβλεπε η Συμφωνία του Οσλο.

Από το 1993, οπότε υπεγράφη η συμφωνία, μέχρι το 2000, όταν ανακαλύφθηκαν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Γάζας, οι ψαράδες δούλευαν ανενόχλητοι. Από το 2000 και μετά, όσοι τολμούν να ψαρέψουν ακόμη και πέντε μίλια από την ακτή, το πληρώνουν με τη ζωή τους. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν δολοφονηθεί 15 ψαράδες, έχουν τραυματιστεί πάνω από 200, ενώ οι ισραηλινές αρχές καταστρέφουν συχνά τα πλοία και τα δίχτυα τους.

Πηγή: Ελευθεροτυπία