των Πάτρικ Στρίκλαντ* και Εζ Ζανούν* (μετάφραση: Πρωτοβουλία "Ένα Καράβι για τη Γάζα" )
Πόλη της Γάζας
Φεβρουάριος 2015
O Ντιμπ αλ-Ααζλέχ (φωτογραφία) έχει επιζήσει από κάθε πόλεμο του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων - από την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης το 1948 (Νάκμπα) έως σήμερα.
"Έζησα τους πολέμους, τις ιντιφάντα, τα πάντα, αλλά τίποτα δεν ήταν τόσο φρικτό όσο αυτή η τελευταία επίθεση" είπε ο αλ-Ααζlέχ, 74 ετών, κάτοικος της συνοικίας Σουτζάγια, στην πόλη της Γάζας.
Οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν τη γειτονιά κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων της επίθεσης των 51 ημερών στη Γάζα. Στις 20 Ιουλίου, μη επανδρωμένα αεροσκάφη πετούσαν πάνω από τη συνοικία, βόμβες έπεφταν στα σπίτια και τα τανκ σφυροκοπούσαν ολόκληρα συγκροτήματα κατοικιών. Δεκάδες κάτοικοι σκοτώθηκαν και ακόμα περισσότεροι τραυματίστηκαν μέχρι το τέλος της ημέρας.
Η πλειοψηφία των κατοικιών στο ανατολικό τμήμα της περιοχής έχει γκρεμιστεί και κάθε κτίριο φέρει τρύπες από σφαίρες και σημάδια από τις επιθέσεις με πυραύλους. Σε ολόκληρη τη συνοικία, δεκάδες τζαμιά, πολλά σχολεία, κυβερνητικά κτίρια και ένα νοσοκομείο μετατράπηκαν σε σωρούς ερειπίων.
Απανθρακωμένες οικογενειακές φωτογραφίες, κατεστραμμένα έπιπλα, γκρεμισμένα κλιμακοστάσια και χαλάκια προσευχής, φαίνονται μέσα στα συντρίμμια.Καθώς η πολιορκία του Ισραήλ περιορίζει σημαντικά τις προμήθειες των οικοδομικών υλικών να περάσουν στη Γάζα και οι δωρήτριες χώρες αδυνατούν να κάνουν πράξη τις εξαγγελίες για ανοικοδόμηση, οι οικογένειες κάθονται σε πλαστικές καρέκλες μπροστά από τα κατεστραμμένα σπίτια τους και περιμένουν.
Εκτοπισμός
Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης και πολλοί αναζήτησαν καταφύγιο στα σχολεία που διαχειρίζονται τα Ηνωμένα Έθνη.
"Εμείς δεν πήγαμε στα σχολεία, είπε ο Αλ-Ααζλέχ, προσθέτοντας ότι έφυγαν στις 20 Ιουλίου όταν εντάθηκαν οι ισραηλινές επιθέσεις στη Σουτζάγια. "Μείναμε με φίλους κατά τη διάρκεια του πολέμου, σε μια ασφαλέστερη περιοχή [της πόλης της Γάζας]. Ήρθαμε στο σπίτι μετά το τέλος του πολέμου και βρήκαμε όλο το σπίτι κατεστραμμένο. "
"Μετά από αυτό, έπρεπε να νοικιάζουμε σπίτια σε διάφορα μέρη της Γάζας," είπε, εξηγώντας ότι στο σπίτι έμεναν περισσότεροι από πενήντα από τους συγγενείς του. "Εδώ ζούσαμε με τη γυναίκα μου, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Έχουν όλοι φύγει τώρα."
Καθώς τελειώνουν τα χρήματα για ενοίκια, ο αλ-Aαζλέχ και η οικογένειά του έχουν αρχίσει, ένας-ένας, να επιστρέφουν στο σπίτι τους.
"Ήρθα πίσω πρώτος και είμαι ο μόνος που ζει στον πρώτο όροφο" εξήγησε. "Τώρα ο γιος μου και τα παιδιά του επιστρέφουν στον δεύτερο όροφο. Είναι πολύ δύσκολο. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό. Δεν μπορούμε να μαγειρέψουμε ή να έχουμε θέρμανση."
Η οικογένεια αλ-Ααζλέχ - αρχικά από τη Γιάφα, αλλά εκτοπισμένοι στη Γάζα από το 1948 - περίμεναν για οικονομική βοήθεια από την UNRWA, την υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
Ωστόσο, λόγω ελλείματος στον προϋπολογισμό, η UNRWA σταμάτησε, τον περασμένο μήνα, τη βοήθεια σε χιλιάδες οικογένειες στη Γάζα, όπως στην οικογένεια του αλ-Aαζλέχ, της οποίας τα σπίτια υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν το περασμένο καλοκαίρι.
Περίπου 2.257 Παλαιστίνιοι , η συντριπτική πλειοψηφία τους άμαχοι, σκοτώθηκαν από το Ισραήλ στην επίθεση του καλοκαιριού του 2014, σύμφωνα με την OCHA την ομάδα παρακολούθησης του ΟΗΕ. Περισσότεροι από 338.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν, λέει ο ανθρωπιστικός φορέας συντονισμού "Καταφύγιο της Παλαιστίνης."
"Τίποτα δεν βελτιώνεται"
Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια των σπιτιών και πατώντας πάνω στα ερείπια, στις παρυφές της Σουτζάγια, ο Μοαγιέν αλ-Κεϊσέχ μπήκε στο σπίτι του και χαιρέτησε την δεκαεξαμελή οικογένειά του. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κάθονταν σε πλαστικές καρέκλες γύρω από μια φωτιά.
"Nερό δεν υπάρχει" δήλωσε ο αλ-Κεϊσέχ. "Η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς μετά το τέλος του πολέμου. Τίποτα δεν βελτιώνεται."
Αναφερόμενος στα βαριά στρατιωτικοποιημένα σύνορα ανάμεσα στη Γάζα και το σημερινό Ισραήλ, ο αλ-Kεϊσέχ είπε ότι το σπίτι της οικογένειάς του ήταν ένα από τα πρώτα που "καταστράφηκαν εδώ επειδή είναι τόσο κοντά στα σύνορα."
Ο αλ-Kεϊσέχ, τα παιδιά και τα εγγόνια του έφυγαν στις 20 Ιουλίου, όταν οι ισραηλινές οβίδες χτύπησαν το σπίτι τους. "Έπρεπε να τρέχουμε από σπίτι σε σπίτι", είπε. "Άνθρωποι χτυπήθηκαν από οβίδες δίπλα μας, ο θάνατος υπήρχε παντού."
Η οικογένεια επέστρεψε στο σπίτι τους όταν έληξε η επίθεση του Ισραήλ στα τέλη Αυγούστου, αλλά λίγα πράγματα είχαν μείνει.
"Όλα τα έπιπλα μας χάθηκαν, τα ρούχα, τα χρήματα, οι εικόνες. Όλα χάθηκαν" είπε ο αλ-Κεϊσέχ. Είναι πολύ δύσκολο να κοιμηθείς εδώ. Δεν υπάρχουν πόρτες - άγρια σκυλιά έρχονται τη νύχτα και πρέπει να κλείνουμε τα ανοίγματα."
Ο εγγονός του Ντιμπ αλ-Aαζλέχ, ο Μουσταφά, 17 ετών, καθάρισε τον δεύτερο όροφο του σπιτιού της οικογένειάς του, όπου ο ίδιος και οι δεκαπέντε από τους συγγενείς του θα ζήσουν τώρα, αφού έχουν ξεμείνει από χρήματα για να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα κάπου αλλού . "Είναι πολύ επικίνδυνο" είπε. "Ελπίζω ότι δεν θα πέσει, αλλά δεν έχουμε πουθενά αλλού να πάμε."
"Οι διεθνείς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις, μας έχουν υποσχεθεί χρήματα, αλλά δεν έχει νόημα," πρόσθεσε ο Μουσταφά. "Δεν υπάρχουν χρήματα πουθενά. Δεν έχουμε την δυνατότητα να νοικιάσουμε και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να ζήσουμε εδώ. Πρέπει να αφήσουμε τη μοίρα μας στα χέρια του Θεού."
Κάτω στο δρόμο, ο γείτονας του αλ-Aαζλέχ είδε τον 62χρονο πατέρα του να πεθαίνει κατά τη διάρκεια του πολέμου το καλοκαίρι. "Βγήκε έξω από το σπίτι και χτυπήθηκε από ένα τανκ" είπε. "Τον είδα να πεθαίνει με τα ίδια μου τα μάτια."
Ο Αχμάντ, ο οποίος είναι τώρα το παλαιότερο μέλος της οικογένειάς του, λέει ότι δεκαέξι από τους συγγενείς του σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης. "Έμεινα στο σπίτι μου όλη την ώρα" είπε. "Αρνήθηκα να φύγω. Ο πατέρας μου κι εγώ ήμασταν οι μόνοι εδώ μέχρι που σκοτώθηκε. Ήταν μόλις εκατό μέτρα μπροστά μου στο δρόμο, όταν πηγαίναμε έξω για να πάρουμε φαγητό. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του."
"Είμαστε σαράντα πέντε άτομα που ζούμε σε αυτό το σπίτι, αν βάλεις και τα επτά αδέρφια μου και όλα τα παιδιά τους" είπε ο Αχμάντ, προσθέτοντας ότι παντρεύτηκε τρεις μήνες πριν από τον πόλεμο και έχει ένα μωρό στο δρόμο. "Δεν έχουμε πουθενά αλλού να πάμε."
Ο Αμζάντ Χαμπίμπ 12 ετών, κοιτάζει έξω την κατεστραμένη Σουτζάγια. "Πολλοί από τους φίλους του σκοτώθηκαν" είπε ο Αχμάντ. "Τα παιδιά είναι αυτά που υποφέρουν περισσότερο κατά τη διάρκεια του πολέμου, διότι πρέπει να ζήσουν με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής τους." Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι τουλάχιστον 538 παιδιά Παλαιστινίων σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι.
"Χάσαμε τέσσερα παιδιά μόνο σε αυτό το σπίτι" είπε ο Αχμάντ. ". Ανίψια μου Ήταν όλοι κάτω των δώδεκα ετών. Ήταν τρομοκράτες;. Δεν θέλω να μιλήσω γι αυτό - δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι."
"Είδαμε οβίδες και βόμβες να χτυπάνε τη γειτονιά" είπε ο Αχμάντ. "Ο πατέρας μου κι εγώ είχαμε αποφασίσει ότι τα παιδιά και οι άλλοι συγγενείς θα πρέπει να πάνε κάπου ασφαλέστερα. Στείλαμε τα παιδιά στα σχολεία. Όταν έφευγαν, υπήρχαν πτώματα στους δρόμους. Τι είδους κόσμος είναι αυτός όταν τα παιδιά πρέπει να βλέπουν τα πτώματα των γειτόνων τους στους δρόμους; "
"Κοιτάξτε εδώ" είπε ο Αχμάντ, δείχνοντας στην απέναντι πλευρά του δρόμου. "Αυτό το σπίτι ισοπεδώθηκε με όλους τους ανθρώπους μέσα. Ζούσε μια ολόκληρη οικογένεια σ' αυτό το σπίτι."
"Ο τρόπος που το Ισραήλ πραγματοποιούσε τις επιθέσεις, από τον αέρα ή το έδαφος, προκάλεσε την κατάρρευση κτιρίων στα οποία κατοικούσαν ολόκληρες οικογένειες, σύμφωνα με μια νέα έκθεση της ισραηλινής ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Β 'Tselem.
Ολόκληρες γειτονιές στη συνοικία Σουτζάγια, της πόλης της Γάζας, ισοπεδώθηκαν από ισραηλινές βόμβες και οβίδες. "Εμείς καταφύγαμε στο σχολείο της Λατινικής Εκκλησίας", είπε ο Μοαγιέν αλ-Κεϊσέχ. "Όμως, δεν μπορούσαμε να μείνουμε εκεί. Ήταν γεμάτη από ανθρώπους και πολύ κόσμο. Δεκατέσσερις από εμάς ήταν σε ένα δωμάτιο με μια τουαλέτα και έναν νεροχύτη. "
Καθώς το Ισραήλ εντείνει τις επιθέσεις στην περιοχή, η Σουτζάγια υποβάλεται σε μια σειρά βομβαρδισμών που περιλαμβάνει εκατό βόμβες του ενός τόνου, που πέφτουν πάνω στα σπίτια. Δεκάδες σκοτώνονται από τις ισραηλινές δυνάμεις που πραγματοποιούν σφαγή στη γειτονιά, στις πρώτες πρωινές ώρες της 20ης Ιουλίου. Την επόμενη μέρα, σκοτώνονται τουλάχιστον δεκαεπτά Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων των ιατρικών εργαζομένων της Σουτζάγια, στις 21 Ιουλίου.
"Πριν από τον πόλεμο αυτή η γειτονιά ήταν παράδεισος" είπε θλιμμένα ο αλ-Κεϊσέχ. "Συνήθιζα να κάθομαι μπροστά στα σπίτια και να πίνω τσάι και να καπνίζω ναργιλέ. Αλλά το Ισραήλ κατέστρεψε τα πάντα και σκότωσε ό, τι ανέπνεε. Είχα έξι πρόβατα που τα πήγαινα να βοσκήσουν σε αυτό το χωράφι," πρόσθεσε, δείχνοντας ένα κομμάτι γεωργικής γης απέναντι από τα υπολείμματα του σπιτιού του. "Τα πυροβόλησαν και τα σκότωσαν.Το Ισραήλ δεν άφησε πέτρα ανέγγιχτη," είπε.
Πάνω στην πλάκα μιας ισοπεδωμένης πολυκατοικίας, απέναντι από το σπίτι της οικογένειας αλ-Κεϊσέχ, γράφει: "Όλη αυτή η οικογένεια σκοτώθηκε από όπλα των ΗΠΑ." . "Τότε ήταν που αποφασίσαμε να φύγουμε," είπε.
Στις 14 Ιουλίου, μόλις μία εβδομάδα πριν από τη σφαγή του Ισραήλ στη Σουτζάγια, οι ΗΠΑ παρέδωσαν στο Ισραήλ μια αποστολή καυσίμων για μαχητικά αεροσκάφη και στρατιωτικά οχήματα. Τα καύσιμα "χρησιμοποιούνται σε επιθέσεις με αποτέλεσμα τους θανάτους αμάχων και φρικτούς τραυματισμούς," δήλωσε τότε ο Μπράιαν Γουντ, επικεφαλής του Ελέγχου Όπλων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διεθνούς Αμνηστίας.
"Ζούσαμε όλοι εδώ πριν από την επίθεση" είπε ο αλ-Κεϊσέχ, εξηγώντας ότι η σύζυγός του, τα τέσσερα παιδιά και τα δεκατέσσερα εγγόνια του ζούσαν στο διώροφο σπίτι. "Προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο . Βομβάρδιζαν ακόμη και κατά την κατάπαυση του πυρός. Όταν τελικά επιστρέψαμε στο σπίτι [μετά την κατάπαυση του πυρός] βρήκαμε σκυλιά να ζούνε μέσα."
Ο εγγονός του αλ-Κεϊσέχ, ο Βαντί, γεννήθηκε ενώ οι ισραηλινές βόμβες σφυροκοπούσαν την πολιορκημένη λωρίδα. Μόλις πέντε μηνών, ο Βαντί, πέθανε από το κρύο, στις 13 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Το παιδί απαθανατίστηκε σε μια αφίσα που έφτιαξε ο αλ-Κεϊσέχ, στην παραπάνω φωτογραφία. "Κανείς δεν νοιάζεται για μας. Κανένας πολιτικός δεν μας έχει επισκεφθεί. Κανείς από τον ΟΗΕ δεν νοιάζεται. Τι είδους ζωή είναι αυτή;" τόνισε ο αλ-Κεϊσέχ.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που κυκλοφόρησαν τον Δεκέμβριο, από την ομάδα παρακολούθησης των Ηνωμένων Εθνών (OCHA), σπίτια κατ 'εκτίμηση 600.000 κατοίκων υπέστησαν ζημιές κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Άλλα 22.000 σπίτια έχουν "καταστεί μη κατοικήσιμα", σύμφωνα με την ομάδα.
"Κανείς δεν μας βλέπει εδώ," πρόσθεσε ο αλ-Κεϊσέχ. "Πού είναι οι αραβικές χώρες; Πού είναι η Σαουδική Αραβία; Η Σαουδική Αραβία είναι μια πλούσια χώρα. Εύχομαι ένας ηγέτης από τη Σαουδική Αραβία ή το υπόλοιπο [των αραβικών χωρών] να έρθει να μας δει πώς ζούμε εδώ. Οκτώ από εμάς ζουν σε αυτό το δωμάτιο και οι άλλοι πρέπει να νοικιάσουν κάπου αλλού. "
"Δεν τους νοιάζει" είπε. "Κανένας από την οικογένειά μου δεν ήταν μαχητής της αντίστασης. Κανείς εδώ δεν είχε πολιτικούς δεσμούς. Είμαστε όλοι πολίτες. Γιατί το Ισραήλ μας το κάνει αυτό; "
Αν και οι διεθνείς δωρήτριες χώρες υποσχέθηκαν 5.4 δις δολάρια για την ανοικοδόμηση της Γάζας, σε ένα συνέδριο του Οκτωβρίου στο Κάιρο, ο ΟΗΕ ανακοίνωσε στα τέλη Δεκεμβρίου ότι μόνο δύο τοις εκατό αυτού του ποσού είχε παραδοθεί.
"Έχουμε συγγενείς που εξακολουθούν να περιμένουν να ξαναχτιστούν τα σπίτια τους, από την εποχή της Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι," είπε ο αλ-Κεϊσέχ. "Πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να μπορέσουμε να ζήσουμε μια φυσιολογική ζωή ξανά;"
*Ρεπορτάζ από τον Πάτρικ Στρίκλαντ και φωτογραφίες από τον Εζ Ζανούν
Ο Πάτρικ Στρίκλαντ είναι ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος και τακτικός συνεργάτης της Electronic Intifada. Website: www.postrickland.com Twitter: P_Strickland_
Ο Εζ Ζνούν, είναι ένας ανεξάρτητος φωτογράφος με βάση τη Λωρίδα της Γάζας. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα The Guardian, APA, ΤΙΜΕ, BuzzFeed, El Mundo, Reuters και πολλά άλλα. Ακολουθήστε το έργο του στο Facebook.
ΠΗΓΗ: electronicintifada